ผลของการเข้าวัดพระธรรมกายในช่วงแรก

เมื่อได้เข้าวัดพระธรรมกายมาได้ระยะนึงประมาณ2-3เดือน ปัญหาก่อนเข้าวัดฯที่มีคือ ถูกตำรวจส่งฟ้องศาลเนื่องจากเมาขับรถและชนมอเตอร์ไซด์คนได้รับบาดเจ็บ โดยคดีต่างๆก็ดำเนินไปในชั้นสืบสวนของศาล   คดีก็ดำเนินไป งานผมก็ทำไป สตางค์ก็ไม่ค่อยมีทำงานมาก็ไม่เคยมีเงินเก็บใช้จ่ายเดือนชนเดือนแบบไม่มีหนี้สิน 

ส่วนตัวผมหลังจากเข้าวัดก็ถือศีล 5-8 สลับไปมาและเข้าวัดทุกวันเสาร์อาทิตย์ โดยไปช่วยงานอะไรที่วัดฯก็ทำไปหมด ใครให้ไปไหนก็ไป ไม่มีสังกัด ไม่รู้จักใคร ทำไปเรื่อยๆวันไหนนอนที่วัดได้ก็นอน ผลการนั้งสมาธิปฏิบัติธรรมแบบไม่มีพื้นฐาน 2-3 เดือนโดยทำตามเสียงนำนั้งสมาธิไปเรื่อย ก็มืดตื้อมืดมิด มึนงงบ้างตามแรงบีบเค้น นั้งไปปวดเหมื่อยไปหมดทุกส่วนตั้งแต่เล็บเท้ายันปลายผม สลับหมุนเวียนกันไปเกือบทุกอวัยวะ แต่ก็อดทนเอาเพราะรู้ว่าสมาธิดีและคิดว่าเป็นเวรกรรมของเราเองที่เคยกินเหล้ามาแต่ก็สู้แบบ มวยวัดคือ มีเป้าก็วิ่งไปชนเป้า

แต่ธรรมะที่หลวงพ่อธัมมชัยโยเทศน์รู้สึกฟังแล้วเข้าใจมากกว่าที่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน เลยไปซื้อหนังสือและเทป

หลวงพ่อเอาไปฟังเพราะรู้สึกฟังง่ายและเข้าใจ และยิ่งฟังซ้ำมากก็ยิ่งเข้าใจ

 ทำให้ช่วง 2 เดือนหลังจากเข้าวัด ที่ทำงานมีคำชมว่า ทำงานดีขึ้น หน้าตาผ่องใส พูดคุยดีขึ้นมากแบบผิดปรกติ ยอดขายสินค้าทะลุเป้า และเมื่อย้ายงานก็ได้เงินเดือนเพิ่มขึ้นเกือบ 100% ทำให้ปัญหาเรื่องสตางค์ถูกแก้ไขไป

ส่วนเรื่องคดีความต่างๆ แปลกมากคือ เหมือนผมไม่ต้องทำอะไรเลย ทุกอย่างเหมือนถูกแก้ไขด้วยตัวมันเอง คดีจากตำรวจส่งให้ศาล ศาลนำสืบโดยเจ้าหน้าที่ เรียกผู้เสียหายมาตกลงผู้เสียหายคนขับรถมอเตอร์ไซต์กลับไปต่างจังหวัดแล้ว ในวันขึ้นศาลก็นั้งรถไฟมาขึ้นศาลให้และบอกยอมความคดีต่างๆเลยจบลงด้วยดี โดยผมแถบไม่ต้องทำอะไรเลยคือ ไปวันที่ศาลนัด 1วัน คุยกับผู้เสียหาย 1วัน จบ ตำรวจและเจ้าหน้าที่ศาลบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า "ดูแล้วคุณไม่น่ามีพิษมีภัยและน่าสงสาร" เลยพยายามช่วยให้ ซึ่งผมก็ไม่เคยขึ้นศาลมาก่อนไม่รู้เรื่อง ไม่แต่งตั้งทนาย ไม่เตรียมอะไรเลย ไปศาลคนเดียวทำอะไรคนเดียวหมดไม่รู้ทำอย่างไรแต่ก็ผ่านได้หมด  เหตุการณ์นี้เหมือนมีพายุผ่านมาโดยเราหลบอยู่ในฐานกำบังแบบสบายๆ แล้วพายุก็ผ่านไปเราก็ออกมาฟ้าสดใสตอนนั้นรู้สึกแบบนั้นจริงๆ 

                                             ธรรมะย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรมะจริงๆ